Χριστούγεννα 2018
«Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί,
ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός·
ἀκολουθήσωμεν λοιπόν, ἔνθα ὁδεύει ὁ ἀστήρ!»
Στὴ σημερινὴ μεγάλη καὶ κοσμοχαρμόσυνη ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων, ὁ ἱερὸς ὑμνωδός, προτρέπει τοὺς πιστούς νὰ ἀκολουθήσουν τὸν ἀστέρα, ποὺ θὰ ὁδηγήσει στὸ ὑπέρλογο μυστήριο τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Πρόκειται γιὰ μία παναθρώπινη διαχρονικὴ πρόσκληση, μὲ παραλήπτη κάθε ἀνθρώπινη ψυχὴ στὴν ὁποιαδήποτε διαφορετικότητά της: χαρακτήρα, φυλῆς, τάξεως, διανοήσεως, πλούτου ἤ πτωχείας, ἀξιώματος κ.λ.π.
Τὴν πρόσκληση αὐτὴ θὰ ἐννοήσουμε ὡς κάλεσμα πρὸς ἀναζήτηση τοῦ τόπου καὶ τοῦ χρόνου, ποὺ «γεννᾶται» τὸ Θεῖο Βρέφος. Καὶ ὁ κάθε πιστός εἶναι ἀνάγκη νὰ συνειδητοποιήσει ὅτι τὸ κάλεσμα γιὰ νὰ γνωρίσει, ὡς προσωπικὴ ἐμπειρία τὸ Θεῖο Γεγονός, ἐπισφραγίζεται μὲ τὸν λόγο τοῦ Θεανθρώπου: «ἐφόσον ἐποιήσατε ἑνί τούτων τῶν ἐλαχίστων, ἐμοί ἐποιήσατε».
Συνεπῶς ἡ πορεία πρὸς τὴν Βηθλεέμ γιὰ τὴν συνάντηση τοῦ σαρκωθέντος Θεοῦ, δὲν διαφοροποιεῖται ἀπό τὴν ἱστορικὴ πορεία κάθε ἀνθρώπινης ὕπαρξης, πρὸς συνάντηση τοῦ συνανθρώπου της. Θὰ τὸν ἀπαντήσουμε στὸ πρόσωπο τοῦ ἀδελφοῦ, ποὺ ρακένδυτος γυμνητεύει καὶ τοῦ ἀσθενοῦς, ποὺ κλινήρης πονᾶ. Θὰ φανεῖ στὴ θλίψη τοῦ ἀρρώστου, ποὺ πάσχει ψυχικά, ἀπό τὸν τυραννικό σκώλωπά του. Θὰ λάμψει μέσα ἀπὸ τὰ μάτια τοῦ ξενητεμένου ἀδελφοῦ, καὶ ἀπό τὸ δάκρυ τοῦ φυλακισμένου, ποὺ ἡ κοινωνικὴ πραγματικότητα τοὺς ἀπαξίωσε, τοὺς ἀπέρριψε καὶ τοὺς περιθωριοποίησε. Θὰ ψιθυρήσει μέσα ἀπό τὸ στόμα τοῦ διψασμένου καὶ τοῦ πεινασμένου, ποὺ ἀσθενικὰ ἁπλώνουν τὸ χέρι τους πρὸς τὸ μέρος μας, ὄχι γιὰ τὸ ψωμί τῶν παιδιῶν μας, ἀλλά γιὰ τὰ ψίχουλα ἐκεῖνα, ποὺ καθημερινὰ πέφτουν ἀπό τὸ τραπέζι μας.
Τὸ ἀστέρι τῆς Βηθλεέμ, πορεύεται καὶ ἐκεῖ ὁδηγεῖ σήμερα τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο. Ὁ Νεογέννητος Βασιλιάς, βρίσκεται στὸ πρόσωπο αὐτῶν τῶν ἀδελφῶν μας τῶν ἐλαχίστων. Καὶ τὸ ἄν θὰ γεννηθεῖ μέσα μας, ἄν σήμερα ὁ καθένας μας θὰ κάνει Χριστούγεννα ἀληθινά, ἐξαρτᾶται ἀπό τὸν τρόπο, μὲ τὸν ὁποῖο θὰ ἀνταποκριθοῦμε στὴν ἀνάγκη τους.
Ὁ Χριστός ζητᾶ στὴν ὑπερκόσμιο γέννησή Του πρὶν φθάσουμε στὸ ἅγιο Θυσιαστήριο νὰ τακτοποιήσουμε, αὐτή τὴ σχέση μας μὲ τὸν ἄλλο, τὸν διπλανό μας, τὸν φίλο ἤ τὸν ἐχθρό μας, ὥστε τὸ εἶναι μας νὰ συναντήσει οὐσιαστικά τὸν Σαρκωθέντα Θεό, ἀπὸ τώρα καὶ γιὰ πάντα. Καὶ νὰ κατορθώσουμε νὰ ἀναφωνήσουμε μαζί μὲ τὸν ψαλμωδό: «Δόξα ἐν ὑψίστοις, τῷ σήμερον ἐν σπηλαίῳ τεχθέντι, ἐκ τῆς Παρθένου, καὶ Θεοτόκου, ἐν Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας».
Ἀδελφοί μου, ἀγαπητοί!
«Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί· ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός»!
Εὔχομαι τὸν χρόνο, ποὺ ἑορτάζομε τὰ Χριστούγεννα, νὰ τὸν προσφέρουμε πρὸς μιὰ ἀληθινὴ συνάντηση μὲ τὸν γεννηθέντα καὶ ἐν σπηλαίῳ ἀνακλιθέντα Θεό, στὸν ἔμψυχο τόπο, ποὺ ὀνομάζεται ἐλάχιστος ἀδελφός.
Καλά, εὐλογημένα, χαρμόσυνα καὶ πλήρη πίστεως καὶ ἀγάπης Χριστούγεννα σὲ σᾶς καὶ τὶς οἰκογένειές σας,
Μετὰ πατρικῶν ἑορτίων εὐχῶν
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Ἰλίου, Ἀχαρνῶν καὶ Πετρουπόλεως
ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ
