Σε μία υπέρλαμπρη Θεία Λειτουργία, συλλειτουργούντων των Μητροπολιτών Ιλίου κ. Αθηναγόρου και Ηλιουπόλεως κ. Θεοδώρου, τελέσθηκε η εις πρεσβύτερον χειροτονία του Αρχιδιακόνου της Ι.Μ. Ιλίου.

Η χειροτονία τελέσθηκε στον Ι.Ν. Αγίας Βαρβάρας Ιλίου το πρωί του Σαββάτου 28 Μαΐου 2016. Ο π. Παναγιώτης Τσιλιβερδής υποδέχθηκε τους δεκάδες ιερείς και τους εκατοντάδες λαϊκούς που προσήλθαν να συμμετέχουν στη Θεία Λειτουργία. Μέσα σε έντονο κλίμα συγκίνησης, αμέσως μετά τον Χερουβικό ύμνο, όπως επιβάλει το τυπικό, εψάλει από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ιλίου το τροπάριο «Πάντα χορηγεί το Πνεύμα το Άγιον» και ξεκίνησε η χειροτονία με τις ομιλίες του χειροτονούμενου και την αντιφώνηση του κ. Αθηναγόρου.

Ο π. Παναγιώτης ευχαρίστησε όλους τους ανθρώπους που βρέθηκαν κοντά του και τον βοήθησαν να ζήσει όλες αυτές τις χαρές και ευλογίες που έχει ζήσει μέχρι σήμερα. Ιδιαιτέρως ευχαρίστησε τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ιλίου κ. Αθηναγόρα που του έδωσε τη χαρά να είναι διάκονός του για σχεδόν 6 χρόνια, και διαπίστωσε πως κοντά του έμαθε πάρα πολλά.

Ο Σεβασμιώτατος εξήρε την προσφορά του π. Παναγιώτη και θυμήθηκε τις αμέτρητες φορές που ο π. Παναγιώτης λειτούργησε μαζί του, είτε εντός, είτε εκτός Μητροπόλεως, όπως επίσης και το γεγονός πως όλοι είχαν να πουν πάντοτε έναν καλό λόγο για τον Αρχιδιάκονο.

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ιλίου απένειμε το οφίκιο του Σταυροφόρου Οικονόμου στον π. Παναγιώτη.

Ακολούθησε δεξίωση στην αίθουσα του Ιερού Ναού για όλους τους συγγενείς και τους φίλους του νέου πρεσβυτέρου της Ιεράς Μητροπόλεως Ιλίου, ο οποίος τοποθετείται στον Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Πετρουπόλεως.

Φωτογραφίες: Ανδρέας Ι. Ατζάμπος

Χειροτονητήριος λόγος π. Παναγιώτη Τσιλιβερδή

Σεβασμιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,
Σεβασμιώτατε Ἅγιε Ἠλιουπόλεως
Σεβαστοί μου Πατέρες,

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Συνήθως σ’ ἕναν χειροτονητήριο λόγο ἀκολουθεῖται ἕνας τύπος, σύμφωνα μέ τόν ὁποῖο ἀπό τή μία πλευρά πρέπει κανείς νά ἐξάρει τό ὕψος καί τίς εὐθύνες τῆς ἱερατικῆς ἀποστολῆς καί ἀπό τήν ἄλλη νά εὐχαριστήσει ὅλα ἐκεῖνα τά πρόσωπα πού σημάδεψαν τή ζωή του. Νά μοῦ ἐπιτρέψετε νά μήν ἀκολουθήσω αὐτόν τόν τύπο. Σάν τόν Ἅγιο θεόπτη καί προφήτη Μωυσῆ αἰσθάνομαι αὐτή τήν στιγμή, ἰσχνός καί βραδύγλωσσος, γιά νά ἀναφερθῶ στό μεγαλεῖο του Μυστηρίου τῆς Ἱερωσύνης πού θά τελεσθεῖ σέ λίγα λεπτά ἀπό Ἐσάς.

Φρονῶ μέσα ἀπό τά βάθη τῆς καρδιᾶς μου ὅτι ἡ σημερινή ευχαριστιακή Σύναξη, η σημερινή Θεία Μυσταγωγία με πρωτοκορυφαία τήν Σεπτή Σας παρουσία Σεβασμιώτατε, μιλά ἀπό μόνη της γιά τό τί είναι η Ιερωσύνη. Η ίδια η Θεία Λειτουργία τήν ὁποία επιτελείτε αποτελεί από μόνη της ένα ολοζώντανο κήρυγμα.

Είναι προτιμότερη λοιπόν για μένα η σιγή, η σιωπή και ο εσωτερικός συγκλονισμός. Άλλωστε, γιά τήν Ἱερωσύνη ὑπάρχουν οἱ λόγοι τῶν μεγάλων Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας, μπροστά στούς ὁποίους ὑποχωρεῖ κάθε δικός μου μικρός, εὐτελής καί ταπεινός λόγος.

Γιά δέ τά πρόσωπα πού σημαδεύουν τή ζωή μου, τήν σύζυγό μου Ασπασία, τούς γονεῖς μου που πρόωρα αναχώρησαν για τον ουρανό, τά ἀδέλφια, τούς Πνευματικούς Πατέρες, τούς συγγενεῖς, τούς φίλους, καί ὅλους τους ἀγαπητούς μου συνανθρώπους - πού δέν εἶδαν ἀπό ἐμένα καμία ὠφέλεια καί ὅμως τόσο μέ ἀγαποῦν καί σέ αὐτήν τήν μεγάλη στιγμή τῆς ζωῆς μου ἔσπευσαν νά μοῦ προσφέρουν τά δῶρα τῆς ἀγάπης τους - οἱ εὐχαριστίες μου, ἡ ἀγάπη μου, ἡ προσευχή μου καί ἡ μνημόνευσή τους στήν Ἁγία καί Ἱερά Πρόθεση εἶναι τό καλύτερο ἀντίδωρο πού μπορῶ νά τούς προσφέρω ἀπό δῶ καί στό ἑξῆς.

Στήριγμα όμως ισχυρό και βακτηρία αποτελεί για μένα σήμερα και η παρουσία των αδελφών, κληρικών και λαϊκών από τα γραφεία της Ιεράς μας Μητροπόλεως, από τον Άγιο Πρωτοσύγκελλο, τον Γενικό Ἀρχιερατικό Επίτροπο μέχρι και όλους τους κληρικούς και λαϊκούς αδελφούς πού ενώνουν σήμερα τις προσευχές τους υπέρ εμού.

Παράλειψή μου θα ήταν εάν δεν αναφερόμουν στό τίμιο πρόσωπο τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἠλιουπόλεως κ. Θεοδώρου καθώς καί στή σημερινή του σεπτή παρουσία πλησίον μου στη σημερινή μου χαρά. Πρόκειται γιά ἱεράρχη μεγάλου πνευματικοῦ διαμετρήματος, στόν ὁποῖο ἐπίσης ὀφείλω πολλά.

Όμως, κατακλείοντας θα επιθυμούσα νά ἀναφερθῶ μέ λίγα λόγια στό διάστημα αὐτό τῆς ἐν Χριστῷ Διακονίας μου, στό πρόσωπό Σας, Σεβασμιώτατε.

Ἀπό τήν πρώτη στιγμή τῆς διακονίας μου κοντά Σας, συνάντησα ἕναν Ἐπίσκοπο, ὅπως τόν περιγράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, στήν ἐπιστολή πού ἔστειλε στόν Ἀπόστολο Τίτο: «δεῖ γὰρ τὸν ἐπίσκοπον ἀνέγκλητον εἶναι ὡς Θεοῦ οἰκονόμον, μὴ αὐθάδη, μὴ ὀργίλον, μὴ πάροινον, μὴ πλήκτην, μὴ αἰσχροκερδῆ, ἀλλὰ φιλόξενον, φιλάγαθον, σώφρονα, δίκαιον, ὅσιον, ἐγκρατῆ, ἀντεχόμενον τοῦ κατὰ τὴν διδαχὴν πιστοῦ λόγου, ἵνα δυνατὸς ᾖ καὶ παρακαλεῖν ἐν τῇ διδασκαλίᾳ τῇ ὑγιαινούσῃ καὶ τοὺς ἀντιλέγοντας ἐλέγχειν» (Τίτ. 1, 7-9). Συνάντησα ἕναν Ἐπίσκοπο πού ἵσταται «εἰς τόπον καί τύπον» τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Συνάντησα ἕναν Ἐπίσκοπο πού ἀγωνιᾶ γιά τό ποίμνιό του καί μεριμνᾶ μέ κόπους καί 34ἱδρῶτες γιά τήν ἀνύψωση τοῦ πνευματικοῦ, βιοτικοῦ καί πολιτιστικοῦ ἐπιπέδου του. Συνάντησα ἕναν Ἐπίσκοπο πού κατέχει τήν θύραθεν καί τήν Θεία παιδεία. Συνάντησα ἕναν Ἐπίσκοπο πού βαδίζει τήν ὁδό τοῦ μαρτυρίου. Μέσα σέ αὐτή τήν πορεία προσπάθησα νά βρῶ κι ἐγώ τή δική μου θέση καί νά διδαχθῶ ἀπό τά πολλαπλά χαρίσματα καί τή σοφία Σας. Στό χρονικό διάστημα των έξι χρόνων πού σάς διακονώ, ἔμαθα ότι πρέπει νά δέχομαι τόν καθένα, μέ τά καλά καί τά κακά του, καί νά ἐπιδεικνύω ὑπομονή καί ἀνοχή. Κοντά Σας ἔμαθα ὅτι πρέπει νά ἀποφεύγω τόν ὑποκριτικό ἠθικισμό, τή στείρα τυπολατρία, «τὸ ἔξωθεν τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος» καί νά εἰσέρχομαι στά βαθύτερα τῆς ὀρθοδόξου θεολογίας καί πνευματικότητος. Κοντά Σας ἔμαθα ὅτι πρέπει νά ἀναπαύω καί νά ξεκουράζω τόν κάθε πονεμένο ἄνθρωπο πού ἔρχεται κοντά μου. Γνωρίζω ὅτι σέ ὅλα αὐτά ὑπῆρξα ἐλλιπής αυτά τα χρόνια!

Παρακαλῶ πολύ τήν ἀγάπη Σας, νά μοῦ συγχωρέσετε ὅλα τά λάθη, τίς ἀστοχίες καί παραλείψεις μου καί νά συνεχίσετε νά μέ στηρίζετε καί νά μέ καθοδηγεῖτε στήν πορεία μου μέσα στήν Ἁγία Ἐκκλησία μας. Ἕνα ἁπλό εὐχαριστῶ εἶναι πολύ λίγο ἀπέναντι στή δική Σας Ἀγάπη καί μέριμνα γιά μένα.
Θέλω ἁπλά νά ξέρετε, ὅτι γιά μένα σήμερα δέν τελειώνει ἡ διακονία μου κοντά Σας, ἀλλά λαμβάνει μιά εὐρύτερη διάσταση. Θά παραμείνω πιστός διάκονός Σας! Θά βρίσκομαι κοντά Σας μέ τήν ἴδια καί περισσότερη ἀκόμη ἀφοσίωση, ὑπακοή, ἀγάπη καί προθυμία. Παρακαλῶ καί Ἐσεῖς, μήν παύσετε νά δείχνετε ἀνοχή ἀπέναντί μου καί νά μέ ἀγκαλιάζετε μέ τήν πατρική Σας Ἀγάπη. Αὐτό θά εἶναι ἡ μόνη μου παρηγοριά καί ἡ κινητήριος δύναμη στό ἔργο τῆς ἱερατικῆς μου διακονίας. Εὐχηθεῖτε λοιπόν, Σεβασμιώτατε, νά μέ ἀναδείξει ὁ Κύριος δόκιμο ἐργάτη τοῦ ἀμπελώνα Του. Εὐχηθεῖτε, παρακαλῶ πολύ, ὁ Παράκλητος, «τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας ὃ παρὰ τοῦ πατρὸς ἐκπορεύεται», νά μέ φωτίζει, νά γίνει ποδηγέτης μου ὁδηγώντας τά βήματά μου στή νέα μου πορεία, τῆς ὁποίας ἀφετηρία εἶναι ἡ σημερινή ἡμέρα.
Μή ἔχοντας τί ἄλλο νά πῶ, ὑπακούοντας καί πάλιν στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, κλίνω τόν αὐχένα καί ὡς ἄλλος Σαμουήλ ἀναφωνῶ: «λάλει, Κύριε, ὅτι ἀκούει ὁ δοῦλός σου». Ἀμήν.