Μερικές σκέψεις καθώς φεύγει η Μεγάλη Εβδομάδα και οδηγούμαστε προς την Ανάσταση...

«Δικαιοσύνην μάθετε, οἱ ἐνοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς»

Το μυαλό μας έχει θολώσει τα τελευταία χρόνια. Δυσκολευόμαστε πολύ στα καθημερινά κι έτσι αναζητούμε από κάπου δικαιοσύνη. Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς· αναζητούμε από κάπου την τιμωρία και την εκδίκηση προς εκείνους που θεωρούμε ως φταίχτες.

Επιλέγουμε συνειδητά αντί της αγάπης το μίσος. Επιλέγουμε να χωριστούμε σε Έλληνες και ξένους. Επιλέγουμε να διαφυλάξουμε τα του οίκου μας με οποιοδήποτε κόστος για τους γύρω μας. Επιλέγουμε να αποπάρουμε τον γείτονά μας που πεινάει και του θυμίζουμε πως κάποτε τεμπέλιαζε. Και έτσι επιβάλουμε όπου και όπως μπορούμε τη «δικαιοσύνη» που στηρίζεται στην ανταπόδοση του κακού, στην τιμωρία, στο να υποφέρει ο φταίχτης τόσο όσο έφταιξε.

Και τούτη η δικαιοσύνη που εφαρμόζουμε δεν διαφέρει σε τίποτα από τη δικαιοσύνη των δανειστών της χώρας μας: «Φταίξατε, θα πληρώσετε», δηλώνουν με κάθε πράξη τους. Και η «δικαιοσύνη» αυτή πέφτει στα κεφάλια δικαίων και αδίκων. Αντί, λοιπόν, από αυτό το κακό να διδαχθούμε και να ενωθούμε σε ένα σώμα, ως γειτονιά, ως ενορία, ως πόλη, που το ένα μέλος βοηθά το άλλο, καταγγέλλουμε σε κάθε μας κοινωνική συναναστροφή δανειστές και κράτος, χωρίς να βλέπουμε πως όλοι δρούμε με τον ίδιο τρόπο εκεί που τυχαίνει να είμαστε εμείς ο δυνατός και ο άλλος ο αδύνατος.

Έρχεται αυτό το Πάσχα ο Χριστός να μας διδάξει τι είναι δικαιοσύνη. Το ίδιο κάνει δύο χιλιετίες τώρα κι ας επιμένουμε να αρνούμαστε αυτό που Εκείνος διδάσκει. Έρχεται ο Χριστός ατενίζοντας τον κόσμο πάνω από το Σταυρό για να διδάξει ότι δικαιοσύνη του Θεού είναι μόνο το έλεος του Θεού. Χωρίς το έλεος του Θεού, δεν θα υπήρχε ο κόσμος. Το έλεος του Θεού είναι εκείνο που δέχεται την πόρνη με το μύρο, το ληστή που μετανιώνει την τελευταία στιγμή στο σταυρό, τον κάθε ένα από εμάς που επιθυμούμε να αφήσουμε τη ζωή του μίσους και να περάσουμε στη βίωση της αγάπης για τον διπλανό. Τούτη η αγάπη είναι εφικτή μόνο όταν ξεκινά από την αγάπη προς Εκείνον που πέθανε εντελώς άδικα επί του Σταυρού κατά τα ανθρώπινα, αλλά παντελώς δίκαια κατά τα θεία μέτρα. Γιατί έτσι ξεχείλισε το έλεος στον κόσμο και έγινε η ανάπλαση της οικουμένης με την Ανάσταση και πλέον όσοι θέλουν μπορούν να δουν τη ζωή και τη δικαιοσύνη όπως πραγματικά είναι. Γιατί η δικαιοσύνη περνάει μέσα από το έλεος και το έλεος μέσα από την αγάπη.

Ο Χριστός σε καλεί αυτό το Πάσχα να μετέχεις στο Πασχάλιο Δείπνο, την πρόγευση της Βασιλείας του Θεού, και να δεις πλέον τον διπλανό σου ως αδελφό και όχι ως αντίπαλο. Σε καλεί να γευθείς την όντως αγάπη στο Σώμα του και το Αίμα του. Δεν σε προστάζει· απλά σε καλεί, ώστε εσύ να επιλέξεις πως θα πορευθείς στην υπόλοιπη ζωή σου και με ποιο τρόπο θα ξεκουράσεις την ψυχή σου και το σώμα σου από την καθημερινή βίωση της αδικίας που επιβάλουν εκείνοι που δεν γνώρισαν ποτέ τι σημαίνει «έλεος» αλλά αποδίδουν τάχα δικαιοσύνη. Που δεν είδαν ποτέ στο πρόσωπο του διπλανού τους τον ίδιο το Χριστό. Που δεν έβαλαν ποτέ στο στόμα τους Σώμα και Αίμα Χριστού, για να γευθούν τι σημαίνει Αγάπη…

Καλή Ανάσταση!

δ.Γ.