Προς τους Εκπαιδευτικούς των Σχολείων μας
με την ευκαιρία του νέου σχολικού έτους 2024-2025
Αγαπητές/Αγαπητοί μου,
«Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ….
…A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.»1
Ο λόγος του ποιητή αποδείχτηκε προφητικός. Πολλές φορές στην «σύντομη ιστορία του εικοστού αιώνα» ολόκληρες κοινωνίες αποκλείστηκαν από διαφόρων μορφών ολοκληρωτισμούς χωρίς οι λαοί τους να το αντιληφθούν, αν και άκουγαν κρότους κτιστών δείχνοντας μια πρωτοφανή τυφλότητα. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και σήμερα. Ακούγονται πολύ κρότοι ολοένα και πιο έντονοι. Ήχοι από διάφορες μορφές βίας, από την αδιαφορία που εγκαταλείπει τραυματίες στους δρόμους, από την ηθελημένη απόσυρση στην ατομική ασφάλεια. Έχω την εντύπωση ότι βρισκόμαστε σε μια κατάσταση σιωπής, σχηματίζοντας «συμπεριφορές σιωπής» η οποία διαμορφώνει και τα παιδιά μας.
Είναι ολοφάνερο ότι δεν πρέπει να αφήσουμε νέα τείχη να υψωθούν. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται να κρατούμε άγρυπνα τα μάτια της ψυχής για να διατηρηθεί ακέραια η αποστολή μας, που είναι η κριτική συνειδητοποίηση της πραγματικότητας.
Χρειαζόμαστε Παιδεία η οποία θα βοηθήσει ώστε να μην είμαστε απαθείς, να αμφισβητούμε, να αγωνιζόμαστε και να διαμορφώνουμε προτάσεις μετασχηματισμού της κοινωνίας. Σε κοινωνίες που η βία δεν αποτελεί είδηση αλλά καθημερινή πραγματικότητα πρέπει να καλλιεργούμε και να εκπαιδευόμαστε στην κατανόηση, στην αλληλεγγύη, στο μοίρασμα του κόσμου. Να βοηθήσουμε τους μαθητές και τις μαθήτριες παρά το ανελαστικό εκπαιδευτικό σύστημα που επικρατεί να καλλιεργούν την κριτική σκέψη, την έρευνα και την δημιουργικότητα. Να ανοίγουν τα παράθυρα της καρδιάς τους στο Φως, ακόμα και όταν δεν γνωρίζουν «τι καινούργια πράγματα θα δείξει»
Καλή και ευλογημένη χρονιά!
Ο Μητροπολίτης
† Ο Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλεως
Αθηναγόρας
