Μήνυμα απέστειλε σε όλους τους ορθοδόξους της Ιεράς Μητροπόλεως Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλεως ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Αθηναγόρας, με την ευκαιρία της εορτής των Χριστουγέννων.

ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΙΛΙΟΥ, ΑΧΑΡΝΩΝ ΚΑΙ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΕΩΣ  κ. ΑΘΗΝΑΓΟΡΟΥ

Ἀδελφοὶ μου!

Χριστούγεννα σήμερα! Καθώς, ἡ ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος κυλᾶ μέσα στὸ χρόνο, τὸ γεγονός τῶν Χριστουγέννων παραμένει ἀπαρασάλευτο! Τὰ «δίσεκτα καὶ πέτρινα» χρόνια τῶν πανδημιῶν καὶ τῶν ποικίλων δοκιμασιῶν τῶν δερματίνων χιτώνων τῆς μεταπτωτικότητος ἔρχονται, ἄλλοτε παραμένουν πολύ καὶ κάποτε παρέρχονται!

Ἡ Μητρόπολη τῶν ἑορτῶν, τα Χριστούγεννα, ἐξακολουθεῖ μὲ ταπεινό καὶ ὑπέρλογο τρόπο νὰ καλεῖ τὴν ἀνθρωπότητα γιὰ μία προσωπικὴ συνάντηση μὲ τὸ Θεῖο Βρέφος, ποὺ κείτεται «ἐσπαργανωμένο» ἐν Φάτνη ἀλόγων ζώων. Ἡ διερμήνευση μιᾶς τέτοιου εἴδους ὑπερβατικῆς συναντήσεως προϋποθέτει τὴν κατανόηση ἀπὸ τὴν πλευρά μας τῆς αἰτίας τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Μεσσίου.

Ὁ γεννηθείς Χριστός παρουσιάζεται ὡς ὁ δεύτερος Ἀδάμ μέσα στὴν ἱστορικὴ πραγματικότητα. Ὁ πρωτόπλαστος ἀπέτυχε νὰ πραγματοποιήσει  τὴν θεία ἐντολή μέσα στὸν κῆπο τῆς Ἐδέμ. Ὁ δεύτερος, νέος Ἀδὰμ ἔρχεται τώρα νὰ κάνει πράξη ἐκεῖνο, ποὺ ὁ πρῶτος μὲ τὴν πτώση δὲν ἐπέτυχε! Ὁ προφητάναξ Δαβίδ, ὁμιλεῖ ἐκ μέρους Του: «ἰδού ἥκω... τοῦ ποιῆσαι τὸ θέλημά σου ὁ Θεός μου». Ἰδού, ἔχω ἔρθει νὰ κάνω, Θεέ μου, τὸ θέλημά Σου! Ὅλη ἡ ζωή Του ἀπό τὴν ἀρχή μέχρι τὸ Σταυρό, τὴν Ἀνάσταση καὶ τὴν ἔνδοξο Ἀνάληψή Του ἐμφορεῖται ἀπὸ αὐτὸ τὸ πνεῦμα. Τὸ πνεῦμα ὑπακοῆς, τὸ μυστήριο τῆς ὑπακοῆς. Γι’ αὐτό στὴν Καινή Διαθήκη θὰ τὸν ἀκούσουμε συχνά νὰ ἀναγγέλει: «οὐ ποιῶ τὸ θέλημα τὸ ἐμόν, ἀλλὰ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με Πατρός» καὶ σὲ ἄλλο σημεῖο: «ἐμόν βρῶμά ἐστιν, ἵνα ποιῶ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με Πατρός».

Τὸ ἴδιο τὸ γεγονός τῆς σαρκώσεως ἀποτελεῖ μιὰ ἔμπρακτη ἐκδήλωση τῆς Θείας Ὑπακοῆς τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Προφανῶς δὲν πρόκειται γιὰ μιὰ νομικοῦ χαρακτήρα τυπική ὑπακοή, μὲ ἐξωτερικότητα. Ἡ ὑπακοὴ τοῦ γεννηθέντος Θεανθρώπου εἶναι ὀντολογική, οὐσιαστική μὲ βαθύτατη ἐσωτερικότητα. Μέσα της ἐμπεριέχει τὰ στοιχεῖα τῆς ἐμπιστοσύνης, τῆς παραδόσεως, τῆς ἀφοσιώσεως, τῆς ἀπαρνήσεως τοῦ ἑαυτοῦ, τῆς ἀποδοχῆς τοῦ ἄλλου, τῆς ἀγαπητικῆς προσέγγισης τῶν πραγμάτων. Ἡ μὲ ἐπίγνωση θέαση τοῦ ἐσπαργανωμένου Θείου Βρέφους, ἀποτελεῖ πρόκληση γιὰ κάθε καλοπροαίρεση χριστιανικὴ ψυχή γιὰ νὰ εἰσέλθει στὸ μυστήριο τῆς ὑπακοῆς, ἰχνηλατώντας τὴν Θεανδρική πορεία! Ἤρθε νὰ μᾶς σώσει μέσῳ τῆς ὑπακοῆς καὶ σωζόμεθα διὰ τῆς ὑπακοῆς.

Κάθε εὐαίσθητη ψυχὴ συγκλονίζεται ἀπὸ τὴν -ἐν ὑπακοῇ- μεγαλειώδη κατάβαση τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν -ἐν ὑπακοῇ- σωτηριώδη ἀνάβαση τοῦ πεπτωκότος ἀνθρώπου, ποὺ βιώνεται 2000 καὶ πλέον χρόνια, μέσα στοὺς κόλπους τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς. Τὸ μυστήριο τῆς ὑπακοῆς ἔρχεται, δυστυχῶς, σὲ «κόντρα» μὲ τὴν μοντέρνα κοινωνικὴ πραγματικότητα. Ἡ πνευματικὴ ἔνδεια, ἡ ψυχικὴ καὶ κοινωνικὴ ἀποξένωση, ἡ σύγχρονη ἀπαξίωση τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης, ἡ καχυποψία καὶ ἡ ἄλογη ἀνυποταξία σὲ καιρούς πανδημίας φανερώνουν τὴν ἀπειρία τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου ὡς πρὸς τὸ σωτήριο μυστήριο τῆς ὑπακοῆς. Καὶ προφανῶς παραπλανοῦν σὲ διεξόδους θανάτου καὶ  ἀδιεξόδους ἄσχετες μὲ τὴν Ἀληθινὴ Ζωή.

«Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί, ποῦ ἐγεννήθη ὁ Σωτήρ!...». Θὰ τὸν συναντήσουμε μέσα στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας. Μέσα στὸ μυστήριο τῆς ὑπακοῆς. Μιὰ ἀγράμματη γερόντισσα μέ τὸν πλέον, ἁπλό καὶ ἀπέριττο τρόπο ἐξέφραζε αὐτὴ τὴν συνάντησή της μὲ τὸν ἐναθρωπήσαντα, μὲ τὸ βίωμα τῆς ὑπακοῆς της μέσα στὸ ἐκκλησιαστικό γίγνεσθαι: «κάνω ὑπακοὴ -ἔλεγε- ὄχι στὸν λογισμό μου, ἀλλὰ σὲ αὐτό, ποὺ λέει ἡ Ἐκκλησία, ἔστω κι ἄν νομίζω, ὅτι κάνει λάθος!» καὶ συνέχιζε «γιατί μέ τὴν ἐμπιστοσύνη στὸ δικό μου λογισμό δὲν σώζομαι. Σώζομαι μὲ τὴν ὑπακοή καὶ πίστη στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, γιατί ἐκεῖ ζῶ τὸ μυστήριο!».

Ἀγαπητοί μου,

Ὡς ἐπίσκοπος τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας ἀπευθύνω θερμὴ παράκληση πρὸς ὅλους νὰ ζήσουμε τὸ μυστήριο τῆς ὑπακοῆς, νὰ ἀποθέσουμε στὰ πόδια τοῦ Κυρίου κάθε ἐμπόδιο δικὸ μας καὶ νὰ ἀνοίξουμε τὴν πόρτα τῆς καρδιᾶς μας σὲ Ἐκεῖνον, ποὺ ἵσταται σήμερα ἐνώπιον ὅλων μας.

Εὐχόμενος ὁλοψύχως, Καλὰ, Εὐλογημένα καὶ Χαρούμενα Χριστούγεννα σὲ σᾶς καὶ τὶς οἰκογένειές σας,

 Διατελῶ,