Την ακόλουθη ποιμαντορική εγκύκλιο, μαζί με τις αναστάσιμες ευχές του εξέδωσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλεως κ. Αθηναγόρας.
ΠΑΣΧΑΛΙΟΣ ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΙΛΙΟΥ, ΑΧΑΡΝΩΝ ΚΑΙ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΕΩΣ
κ. ΑΘΗΝΑΓΟΡΟΥ
«Ἀδάμ, ποῦ εἶσαι;»
Τὸ ὑπαρξιακό αὐτό ἐρώτημα καταγράφει ἡ Πεντάτευχος τοῦ προφήτου Μωϋσέως, ὅταν «ἐν τῷ Παραδείσῳ τὸ δειλινόν» ὁ Θεὸς ἀναζητοῦσε νὰ συναντήσει τὸν Πρωτόπλαστο ἄνθρωπο. Ὁ τελευταῖος μετὰ τὴν παράβαση τῆς θείας ἐντολῆς ἔχοντας ἀπωλέσει τὴν προηγούμενη δόξα, «κρότον τοῖς ὠσὶν ἠχηθείς, τῷ φόβῳ ἐκρύβη». Κυριευμένος ἀπό τὸ κράτος τῶν ἐνοχῶν, ἀδυνατοῦσε πλέον νὰ ἀντικρύσει πρόσωπο, πρὸς πρόσωπο τὴν Θεία πραγματικότητα καὶ ἀποξενώθηκε ἀπό τὴν τρυφή τοῦ Παραδείσου.
Ἡ ἐπιλογή τῶν Πρωτοπλάστων ὑπῆρξε μονόδρομος γιὰ μιὰ ζωή ἐξόριστη, ἐπώδυνη, κοπιαστική, θλιβερή, κατεξουσιασμένη ἀπὸ τὸ κράτος τοῦ Ἅδη καὶ τοῦ θανάτου. Ἡ συνάντηση Θεοῦ καὶ ἀνθρώπου δὲν συντελέστηκε οὔτε τοπικά, οὔτε χρονικά, οὔτε τροπικά.
Κατά τὴν μεταπτωτική πραγματικότητα, ὁ ἐξόριστος ἄνθρωπος ἀκούει νέο ἐρώτημα ἀπό τὸν Θεό: «ποῦ εἶναι ὁ ἀδελφός σου;». Ἡ ἱστορία τοῦ Κάϊν καὶ τοῦ Ἄβελ καὶ τὸ ἐρώτημα τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν Κάϊν, μετὰ ἀπό τὸ φόνο τοῦ ἀδελφοῦ του, ἔρχεται στὴν ψυχὴ κάθε ἀνθρώπου, ὅσο προχωρεῖ στὴ ζωή, διότι ὁ ἄλλος, ὁ ἀδελφός εἶναι ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά τὸν ἄλλο τώρα πιά, ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ τὸν βλέπει ὡς ἐχθρό καὶ ἀνταγωνιστή: «μήπως ἐγώ εἶμαι φύλακας τοῦ ἀδελφοῦ μου;».
Οἱ δέκα παρθένες στὴν παραβολή «ἐξῆλθον εἰς ἀπάντησιν τοῦ Νυμφίου». Ἡ ἔλλειψη, ὅμως, προνοίας, ἡ ἀνεπάρκεια τοῦ ἐλαίου καὶ τοῦ ἐλέους ἀποστερεῖ τὶς πέντε «μωρές» ἀπό τὴν συνάντηση καὶ τὴν κοινωνία μὲ τὸν Νυμφῖο Χριστό.
Στὸ ἱστορικό φρέαρ τοῦ Ἰακώβ μπροστά στὸ ὑλικό ὕδωρ συναντᾶ ὁ Λυτρωτής Κύριος τὴν ἁμαρτωλή Σαμαρείτιδα. Ἐκεῖ προσφέρει τὸ ἀληθινό ὕδωρ καὶ χειραγωγεῖ τὴν γυναίκα πρὸς τὴν ὑπέρβαση τῆς ἐφήμερης φθαρτότητος, τὸν φωτισμό καὶ τὴν ἀποκάλυψη τῆς θεανθρωπίνης Ἀληθείας.
Ἡ πασχάλιος ὑμνολογία ἐξαγγέλλει, πώς ἡ ἀποδοχή τοῦ «πικροῦ ποτηρίου» στὸν κῆπο τῆς Γεθσημανῆ, δηλαδή ἡ ἀποδοχή τοῦ μυστηρίου τοῦ Σταυρικοῦ θανάτου, ἐκ μέρους τοῦ Θεανθρώπου, ὁδήγησε στὴν κατάργηση τοῦ κράτους τοῦ διαβόλου καὶ τοῦ θανάτου. Ὁ Ἅδης ἀναφωνεῖ «ἐπικράνθη», στὴ συνάντησή του μὲ τὸν Ἰησοῦ. Δὲν ἄντεξε τὸ ἀντίκρυσμα τοῦ Θεοῦ Λόγου καὶ τῆς Θεωμένης ψυχῆς τοῦ Θεανθρώπου.
Εἶδε ἄνθρωπο θεωμένο καὶ θνητό, «κατάστικτον τοῖς μώλωψι» -γεμᾶτο ἀπό τὶς πληγές τοῦ Σταυροῦ καὶ τοῦ Θείου Πάθους-, ἀλλά καὶ «πανσθενουργόν», δηλαδή παντοδύναμον. Γι΄ αὐτό ὁ μεγαλοφωνότατος προφήτης Ἡσαΐας, προλέγει, ὅτι «τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν». Ἡ ἀνθρωπότητα θεραπεύτηκε μὲ τὸ πᾶθος τοῦ Χριστοῦ. Γεφυρώθηκε, δηλαδή, τὸ χάσμα μεταξύ Θείου καὶ Ἀνθρωπίνου εἶναι. Καὶ ὁ Χρυσόστομος ὑπογραμμίζει, ὅτι ὁ Ἅδης «ἔλαβε σῶμα καὶ Θεῷ περιέτυχεν. Ἔλαβε γῆν, καὶ συνήντησεν οὐρανῷ».
Ὁ Κύριος σήκωσε στὴν δικὴ Του ἀνθρωπότητα τὸ βάρος ὅλης τῆς δικῆς μας ἁμαρτίας. Ἔγινε συμπάσχων μὲ τὸν δικό μας θάνατο καὶ μετέδωσε στὸν καθένα ἀπό ἐμᾶς τὸ ἀνέσπερο Φῶς τῆς Ἀναστάσεώς Του καὶ τὴν προσμονὴ καὶ προσδοκία τῆς δικῆς μας προσωπικῆς Ἀναστάσεως. Ἡ κατάργηση τοῦ κράτους τοῦ διαβόλου καὶ τοῦ θανάτου γκρέμισε κάθε ἐμπόδιο γιὰ τὴν συνάντηση τοῦ Θεοῦ μὲ τὸν ἄνθρωπο. Ἔτσι στὸ Πρόσωπο τοῦ Ἐγερθέντος Κυριου καταξιώνεται ἡ συνάντηση ποὺ δὲν κατορθώθηκε ἀπό τοὺς Πρωτοπλάστους.
Ἀδελφοί μου,
Λαμπαδηφοροῦντες σήμερα τὴν «μία τῶν Σαββάτων», σὲ τοῦτο τὸ Πάσχα, τὴν «ἑορτὴ τῶν ἑορτῶν καὶ τὴν πανήγυρη τῶν πανηγύρεων», μὴν ἀφήσουμε ἀναπάντητο τὸ ἐρώτημα τοῦ Θεοῦ: «Ἀδάμ, ποῦ εἶσαι;».
Ἄς συμπορευθοῦμε πνευματικά καὶ ὑπέρλογα:
μὲ τὶς Μυροφόρες γυναῖκες,
μὲ τὸν Λουκᾶ καὶ τὸν Κλεόπα στοὺς Ἐμμαούς,
μὲ τὸν Θωμᾶ στὴν ψηλάφηση τοῦ «κατάστικτου καὶ πανσθενουργοῦ» Θεανθρωπίνου Σώματος,
μὲ τὴν πλούσια ἁλιεία στὴ λίμνη τῆς Γεννησαρέτ,
μὲ τὸν ἀγαπητικό καὶ σωστικό διάλογο τοῦ Πέτρου,
Ὥστε νὰ βιώσουμε τὴν προσωπική καὶ ὀντολογικὴ συνάντηση μὲ τὸν Νικητή τοῦ Θανάτου, νὰ ἀποκτήσουμε τὴν ὑπερφυσική ἐμπειρία ἀπό τὴν θέαση τῆς ζωηφόρου καὶ πανσθενουργοῦ Θείας Μορφῆς Του, καὶ νὰ ἀναφωνήσουμε τὸν ἐπινίκιο παιάνα στὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης, πρὸς κάθε φυλή καὶ γλῶσσα:
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Εὐχόμενος, αὐτὴ τὴν Ἀνάσταση νὰ ψηλαφίσετε καὶ νὰ γευθεῖτε ὅλοι μαζὶ μὲ τὶς οἰκογένειές σας τὴν παρουσία καὶ συνάντηση τοῦ Ἐγερθέντος Χριστοῦ τοῦ Νικητή τῆς Ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου, μὲ τὸν ἐπίκαιρο καὶ οὐσιαστικώτερο προβληματισμό, γιὰ τὸν πόνο καὶ τὴν ἐλπίδα, ἐκείνων τῶν «ξένων» ἀδελφῶν μας, -τῶν φερόντων τὰ στίγματα τῶν πταισμάτων- τῆς ἀνάλγητης σύγχρονης κοινωνίας, ἀφήνοντας τὶς πατρίδες καὶ τὰ σπίτια τους γιὰ νὰ συναντήσουν μιὰ καλύτερη και πιό ἀληθινή ζωή,
Διατελῶ,
Μὲ ἀναστάσιμες ἑόρτιες εὐχὲς καὶ ἀγάπη Χριστοῦ.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Ἰλίου, Ἀχαρνῶν καὶ Πετρουπόλεως
ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ
