Θεατρική παράσταση παρουσίασε η Καλλιτεχνική Ομάδα Έκφρασης «Συν-χορώ» του Ι. Ν. Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Άνω Λιοσίων.

Στα πλαίσια του εορτασμού της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού και της τοπικής πανηγύρεως που παραδοσιακά βιώνει ο τόπος των Άνω Λιοσίων χρόνια τώρα, η Καλλιτεχνική Ομάδα Έκφρασης «Συν-χορώ» (μέλη της οποίας είναι οι νέοι του Ι. Ν. Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Άνω Λιοσίων) παρουσίασε με πολύ κέφι ένα δημιούργημά της με τίτλο:

«Οι χαρές της τσατσα-Φούλιας και του καπετάν-Μανούσου»

Η εκδήλωση έγινε στο προαύλιο του Ιερού Ναού, αμέσως μετά το πέρας του Πανηγυρικού Εσπερινού, όπου χοροστάτησε ο Μητροπολίτης Ιλίου κ. Αθηναγόρας. Τα παιδιά έγραψαν, σκηνοθέτησαν και έπαιξαν ένα πρωτότυπο έργο που σατήρισε τα παλαιότερα κατεστημένα της πόλης.

Η πλοκή

Μία Λιοσοτοπούλα, αρβανίτισσα στην καταγωγή, πηγαίνει να μάθει ραπτική στη Singer στην πόλη της Αθήνας. Εκεί γνωρίζει τον αδερφό της Κρητικιάς φίλης της και ο έρωτας μεταξύ τους ανθίζει! Οι καλοθελητές του χωριού μαθαίνουν τα νέα και τα «προλαβαίνουν» στη μητέρα, η οποία απελπισμένη για τη «συμφορά», ψάχνει να βρει λύση. Αν και το παλληκάρι είναι εξαιρετικό και η οικογένειά του πολύ καλή, οι συνήθειες επιβάλλουν το κορίτσι να παντρευτεί κάποιον από το χωριό, κι όχι κάποιον ξένο. Κομβικό ρόλο για τη λύση στο πρόβλημα παίζουν η θεία της κοπέλας και ο παπάς των Λιοσίων. Μέσα από κωμικές καταστάσεις, τα παιδιά φτάνουν στο γάμο με την ευλογία της Εκκλησίας και των οικογενειών τους.

Η ανάλυση του Μητροπολίτη μας

Μετά το τέλος της παράστασης το λόγο πήρε ο Μητροπολίτης Ιλίου, ο οποίος ευχαρίστησε και συνεχάρη τα παιδιά. Παρατήρησε ότι η θεία και ο παπάς στην ουσία έλεγαν τα ίδια πράγματα πάνω στο πρόβλημα της κοπέλας. Αν με τη θεία μπορούμε να ταυτίσουμε τον Ελληνισμό και με τον παπά την Ορθόδοξη πίστη, βλέπουμε ότι η δισχιλιετής κοινή πορεία αυτών των δύο έχει σχεδόν ταυτίσει τις δύο έννοιες, στα πλαίσια της χώρας μας. Μία θαυμάσια ομιλία του κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Ελλάδα έχει πολλά να δώσει στην Ευρώπη, και η Ευρώπη έχει πολλά να πάρει από την Ελλάδα, πέρα από τους αριθμούς και τα οικονομικά μεγέθη. Γιατί τα μεγέθη της ψυχής είναι τελικά σημαντικότερα.