Το Μήνυμα των Χριστουγέννων του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλεως κ. Αθηναγόρου, το οποίο απευθύνει με πατρική αγάπη σε όλο τον κλήρο και τον λαό της Ιεράς Μητροπόλεως.
«Ἀκούστηκε στὴ Ραμᾶ κραυγή! Θρῆνος καὶ κλαυθμός καὶ ὀδυρμός πολύς!
Ἡ Ραχὴλ κλαίει γιὰ τὰ παιδιά της καὶ πουθενὰ δὲν βρίσκει παρηγοριὰ,
γιατὶ δὲν ὑπάρχουν πιὰ στὴ ζωή»
Ἀγαπητοὶ μου Χριστιανοί,
Ἡ «σπαρμένη θάματα και μάγια» ἱστορικὴ ἐκείνη νύκτα, κατὰ τὴν ὁποία γεννήθηκε τὸ Θεῖο Βρέφος, σηματοδοτήθηκε ἀπό μία ἰσχυρὴ ἀντίφαση γιὰ τὴν ἀνθρώπινη λογική, ποὺ προκαλεῖ αὐθόρμητη συναισθηματική δυσθυμία. Ὁ δοξολογικὸς ὕμνος τῶν Ἀγγέλων, γιὰ τὴν «ἐπὶ γῆς εἰρήνη» καὶ τὴν «ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» συνυπάρχει μὲ τοὺς θρήνους τῶν πολύπαθων μητέρων τοῦ Ἰσραὴλ γιὰ τὰ σφαγιασμένα νήπια ἀπό τὸν Ἠρώδη. Καὶ οἱ δύο αὐτὲς ὄψεις ἀφορμῶνται ἀπὸ τὸν ἐρχομό τοῦ Θεανθρώπου. Στὴν πορεία τῆς ἱστορίας, Ἐκεῖνος, ποὺ τὸν πρόσμεναν οἱ αἰῶνες, ἵσταται «σημεῖον ἀντιλεγόμενον».
2023 χρόνια τώρα, κάθε Χριστούγεννα, ὅπως καί ἐφέτος, ἐξακολουθοῦμε νὰ βιώνουμε στὴν ὕπαρξή μας αὐτές τὶς ἀντιθέσεις ἀφενός τοῦ ἐρχομοῦ τῆς ἐλπιδοφόρου εἰρήνης καὶ ἀφετέρου τῆς ἐπέλασης τῆς ὀδύνης, τῆς θλίψης, τῆς ἀπόγνωσης καὶ τοῦ πολέμου. Ἡ οὐσιωδέστερη, ὅμως, ἱστορικὴ ἀντίφαση συνίσταται στὸ γεγονός, ὅτι αὐτὴ καθεαυτή ἡ κοσμοχαρμόσυνη ἑορτή τῶν Χριστουγέννων, συνεχίζει νὰ ἐπιτελεῖται ἀκατάπαυστα καὶ νὰ συγκλονίζει ἀτέρμονα τὴν καρδιά καὶ τὸ «εἶναι» ὁλόκληρης τῆς ἀνθρωπότητας.
Σήμερα, ἐνῶ ὁ Θεός κενώνεται -γίνεται δηλαδή ἄνθρωπος- γιὰ νὰ πληρωθεῖ ἡ ἀνθρώπινη ὕπαρξη ἀπό τὴν παρουσία Του, ἐν τούτοις καὶ πάλι ἡ ἴδια ἡ ἀνθρώπινη ὕπαρξη αἰσθάνεται στὸν κόσμο τὴν ἀλγεινή ἐμπειρία τῆς ἐγκατάλειψης, τοῦ πόνου, τῆς μοναξιᾶς. Ἡ ἐμπειρία τοῦ πόνου καὶ τοῦ κακοῦ ἐκλύει ἀπό τὴν καρδιά τὰ πιὸ πολύπλοκα καὶ τὰ πιὸ ποικιλόμορφα συναισθήματα καὶ βιώματα. Συγκλονίζουν τὴν ψυχὴ μέχρι τὰ κατάβαθά της. Ἔχουν τὴ δύναμη νὰ φέρουν στὴν ἐπιφάνεια ὑπαρξιακά ἐρωτήματα καὶ στὴν προσπάθεια γιὰ τὴν ἐπίλυσή τους, νὰ ὁδηγηθεῖ τὸ ἄτομο εἴτε στὴ λύτρωση, εἴτε ἀκόμα καί στὴ σαλότητα ἤ τὴν «εὐθανασία».
Ὁ Χριστός μέσα στὴ σύγχρονη Βηθλεέμ, στὸν ἱστορικό ἐκεῖνο τόπο, στὸν ὁποῖο στάθηκε κάποτε, τὸ λαμπρό ἀστέρι, ἔρχεται προφανῶς νὰ ἀντικρούσει τὴν εἰκόνα τῶν δικῶν μας ἀνθρωπίνων ἐφήμερων ἐμπειριῶν, ποὺ πολλὲς φορές μπορεῖ νὰ ἔχουν τὴν σύσταση τῆς θηριωδίας ἤ τῆς κτηνωδίας. Ἴσως θὰ πρέπει νὰ παραδεχθοῦμε, ὅτι ὁ πόνος, ὁ ψυχικός καὶ ὁ σωματικός εἶναι κάτι τόσο καθημερινό, τόσο φυσιολογικό γιὰ τὴν μεταπτωτική ζωή μας. Ἡ ζωή μας εἶναι ἀδύνατο νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπό τὸν πόνο καθόσον κι ὁ ἴδιος ὁ Ἐρχόμενος ἐνῶ γεννᾶται ἀνωδύνως ἐκ τῆς Ἁγίας Παρθένου, ἐξέρχεται ἀπό τὸν ἐπίγειο βίο ἐπωδύνως σταυρούμενος. Τοὺς γλυκεῖς καρπούς ἀπό τὴν ἐμπειρία τοῦ πόνου ἐκφράζει μὲ χαρά ὁ π. Κλεόπας Ἠλίε, ὅταν προσευχόμενος πρὸς τὸν Θεό ἀναφωνεῖ: «Κύριε, δῶσε μου κι ἄλλο πόνο!». Αὐτὴ τὴν πραγματικότητα τῆς παρουσίας τοῦ πόνου, τοῦ ἀποχωρισμοῦ, τῆς θλίψης δὲν πρέπει ὡς χριστιανοί νὰ τὴν δοῦμε οὔτε μοιρολατρικά, οὔτε μὲ ἀποστροφή, ἀλλὰ μέσα ἀπό τὸ μυστήριο αὐτῆς τῆς παρουσίας, νὰ συνειδητοποιήσουμε τὴν ἄλλη παρουσία, τὴν παρουσία τοῦ Χριστοῦ, ποὺ γεννᾶται καὶ ἔρχεται ἀνάμεσά μας γιὰ νὰ σηκώσει στοὺς ὤμους Του τὰ δικὰ μας ἄλγη, τὶς δικὲς μας ἀσθένειες.
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Οἱ δεήσεις τοῦ ἐπισκόπου σας ἀλλά καὶ ὅλου τοῦ χριστιανικοῦ πληρώματος πρὸς τὸ Θεό, ἐξακολουθοῦν ἀσταμάτητα νὰ ἑνώνονται γιὰ ἐπίτευξη τῆς «ἐπὶ γῆς εἰρήνης» καὶ τῆς «ἐν ἀνθρώποις εὐδοκίας», ἀκόμα κι ὅταν αἰσθανόμαστε ὅτι μὲ τὶς προσευχές καὶ τὶς ἱκεσίες μας αὐτές γινόμαστε περισσότερο ἐπίμονοι, ἀδημονοῦντες καὶ ἀπαιτητικοί πρὸς τὸν νεογέννητο Κύριο τῆς Εἰρήνης. Ἔρχεται νὰ παρηγορήσει καὶ νὰ ὁδηγήσει εἴτε στὴν ἄρση καὶ ἐπίρρωση αὐτοῦ, ποὺ καταπονεῖ καὶ συνθλίβει τὴν ἀνθρώπινη ὕπαρξη, εἴτε στὴν ἀσάλευτη ἐμπειρία τῆς γαλήνης, τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς χαρᾶς μέσα ἀπό τὴν ὀδύνη καὶ τὴ θλίψη. Αὐτὴ τὴν ἀλήθεια θὰ διαδηλώσει ὁ Κύριος, ὅταν θὰ ἀπευθυνθεῖ πρός τούς ἀνθρώπους λέγοντας «δεῦτε πρὸς με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς». Τὸν τρόπο αὐτῆς τῆς παρηγοριᾶς καὶ ἀνάπαυσης πληροφορεῖται προσωπικὰ ὁ πάσχων. Ἔτσι, ὁ ἀπόστολος Παῦλος, κάνοντας τὴν ἐν Χριστῷ ὑπέρβαση τοῦ πόνου, θὰ πεῖ: «ὅταν ἀσθενῶ, τότε εἶμαι δυνατός».
Εὔχομαι ὁλόψυχα, ἀνάλγητα, εἰρηνικά, ἀληθινά, ἐλπιδοφόρα καὶ Χαρούμενα Χριστούγεννα σὲ σᾶς καὶ τὶς οἰκογένειές σας,
Μετὰ πατρικῶν εὐχῶν
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ὁ Ἰλίου, Ἀχαρνῶν καὶ Πετρουπόλεως
ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ
