Η γιορτή που ετοίμασαν τα παιδιά όλων των ηλικιών του Ι. Ν. Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Άνω Λιοσίων ήταν για άλλη μία φορά ξεχωριστή.

Τα μικρότερα παιδιά τραγούδησαν τραγούδια των ημερών, είπαν ποιήματα ενώ έπαιξαν και σκετσάκια.

Όμως, ειδικότερα η θεατρική ομάδα μας έχει συνηθίσει σε πολύ όμορφες παραστάσεις, οι οποίες πάντοτε γίνονται με πρωτότυπα έργα, τα οποία γράφονται και σκηνοθετούνται από τα ίδια τα παιδιά.

Η παράσταση για τις γιορτινές ημέρες ήταν μοντέρνα και με «νεανικό παλμό». Τα παιδιά ενός σχολείου, λίγες ημέρες πριν τις διακοπές των Χριστουγέννων αποφασίζουν να κάνουν κατάληψη γιατί αντιλαμβάνονται ότι το μέλλον τους κινδυνεύει λόγω της τρέχουσας οικονομικής κατάστασης στη χώρα (αγνοώντας την ηθική διάσταση του προβλήματος). Στην ουσία όμως δεν έχουν ακριβώς διατυπώσει το τι ζητούν, ενώ τα κίνητρα κάθε νέου είναι διαφορετικά: Άλλοι ενδιαφέρονται για την ξεκούραση και την «κοπάνα», άλλοι γιατί το σχολείο δεν τους εξασφαλίζει μία δουλειά ικανή για να ακολουθήσουν τα πρότυπα του lifestyle που επιθυμούν, άλλοι γιατί θέλουν να αντιδράσουν στους γονείς και τους καθηγητές τους. Οι γονείς και οι καθηγητές δεν ακούν την ουσία των λεγομένων των παιδιών τους αλλά και τα παιδιά δεν αντλούν από την εμπειρία των μεγαλυτέρων τους.

Οι γιορτές πλησιάζουν και τότε τα παιδιά πλησιάζουν προς την αυτοκριτική των πράξεών τους. Μάλιστα εκείνη είναι η στιγμή που παρατηρούν ότι έξω από το σχολείο τους βρίσκεται όλες αυτές τις ημέρες μία άστεγη. Αντιλαμβάνονται ότι προσπαθούν να κάνουν «επανάσταση» αλλά αυτή την επανάσταση δεν την ξεκίνησαν από τις καρδιές τους και τους εαυτούς τους. Άραγε για ποια ιδανικά αγωνίζονται, όταν δεν μπορούν να αντικρίσουν τον διπλανό τους στα μάτια, ούτε να διακρίνουν τον πόνο σε έναν άνθρωπο που κοιμάται στο κρύο μπροστά τους;

Έτσι αποφάσισαν να καλέσουν την άστεγη γυναίκα στο σχολείο τους, στο χώρο της κατάληψης. Εκείνη τους εκμυστηρεύεται ότι ήταν κόρη επιφανούς οικογένειας, με σπουδές και επιχειρήσεις. Όμως τα πράγματα άρχισαν να πηγαίνουν στραβά και η γυναίκα βρέθηκε μόνη. Θα μπορούσε να ξαναχτίσει την «αυτοκρατορία» της, όμως αντιλήφθηκε ότι η ζωή της πριν δεν ήταν ακριβώς αυτό που ζητούσε. Γιατί οι σχέσεις με τους ανθρώπους ήταν ψεύτικες και η ζωή της παράλογη. Όμως στο δρόμο που βρέθηκε κατάλαβε ότι οι καρδιές και των άλλων ανθρώπων είναι «κρύες». Έτσι στάθηκε έξω από το σχολείο τις ημέρες της κατάληψης, προσπαθώντας να διδάξει τα παιδιά με την παρουσία της, κάτι το οποίο κατάφερε.

Οι ερμηνείες των παιδιών ήταν πολύ καλές, όπως και το σενάριο και η σκηνοθεσία. Όμως πέρα από αυτά, ο Μητροπολίτης Ιλίου κ. Αθηναγόρας επαίνεσε τη σχέση των παιδιών της ενορίας μεταξύ τους. Γιατί οι νέοι του Ι. Ν. Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Άνω Λιοσίων δημιουργούν 2-3 πρωτότυπες παραστάσεις το χρόνο, οι οποίες αποπνέουν το πνεύμα της αγάπης και της συνεργασίας. Επαίνεσε την έμπνευσή τους από το Χριστό και την Εκκλησία Του και δήλωσε πως θα είναι πάντοτε κοντά τους σε αυτές τις προσπάθειες.

Φυσικά, άμεσος εμπνευστής και πνευματικός τροφοδότης της ομάδας των νέων του Ναού, που ξεπερνούν κατά πολύ τους 100, είναι ο επί 25 χρόνια πνευματικός και υπεύθυνος νεότητας της ενορίας, π. Αναστάσιος Μπαστούνης.

Δείτε περισσότερες φωτογραφίες στο άλμπουμ μας στο Facebook:
http://www.facebook.com/media/set/?set=a.577104078970271.147741.533368743343805&type=1

Στο τέλος της γιορτής ακολούθησε γλυκιά έκπληξη, στην οποία συμμετείχαν όλοι οι παρευρισκόμενοι!