Ἴλιον, Παρασκευή 8 Μαρτίου 2013

Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ
ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΝ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΝ

Πρὸς
τὸν Ἱερὸν Κλῆρον καὶ
τὸν Φιλόχριστον Λαὸν
τῆς καθ΄ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

«Ἔφθασε καιρὸς, ἡ τῶν πνευματικῶν ἀγώνων ἀρχή»

Ἀγαπητοὶ μου,

Ἐνῶ δρασκελίζουμε  τὸ κατώφλι τῆς Ἀνοίξεως, συνειδητοποιοῦμε, πὼς ἡ ἐποχὴ τοῦ χειμῶνος ἀποτελεῖ πλέον παρελθόν. Ὁ δυναμισμὸς μὲ τὸν ὁποῖο ἀνανεώνεται ἡ φύση γύρω μας, ἡ γοητεία τῆς ἄνθισης καὶ ἡ ὀμορφιὰ τῆς καρποφορίας  προσκαλοῦν τὴν ψυχὴ τοῦ λογικοῦ ἀνθρώπου στὸ κάλλος μιᾶς ἐσωτερικῆς ἀνακαίνισης.

Ὁ ὑμνωδὸς τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν προαναγγέλλει τὴν εἴσοδο τοῦ Ὀρθοδόξου Πιστοῦ στὸ ἀνοιξιάτικο πνευματικό μονοπάτι, ποὺ θὰ φέρει τὴν βαθύτερη ἀναγέννηση, ποὺ ἀναζητεῖ. Πρόκειται γιὰ τὴν εἴσοδο στὴν κατανυκτικὴ περίοδο τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ποὺ θὰ φέρει στὸ τέρμα της, τὴν ἀναζώωση τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως.

Τὸ συναξάρι σήμερα θέλει τὸν Ἀδάμ νὰ ἀτενίζει ἐξόριστος τὸν Παράδεισο τῆς τρυφῆς καὶ νὰ θρηνεῖ.

Ὁ θρῆνος του εἶναι θρῆνος ὁλόκληρης τῆς ἀνθρωπότητας, ποὺ πλανήθηκε ἀπὸ τὸν πειρασμό, πιστεύοντας, ὅτι μόνη της θὰ αὐτοθεωθεῖ.

Μιᾶς ἀνθρωπότητας, ποὺ γοητεύθηκε ἀπὸ τοὺς ἀλγόριθμους τῆς οἰκονομίας, τὴν ἁλματώδη τεχνολογικὴ ἀνάπτυξη καὶ τὴν ἐφήμερη ὑλικότητα, ποὺ δὲν μπόρεσαν νὰ τὴν λυτρώσουν ἀπὸ τὴν ἀπογοήτευση καὶ τὶς ἀνασφάλειες.

Μιᾶς ἀνθρωπότητας, ποὺ διαπιστώνει καθημερινά τὴν φθαρτότητα καὶ τὸ πεπερασμένο τῆς φύσεώς της.

Ἡ παράβαση, ὅμως, τοῦ Ἀδάμ στὸν Κῆπο τῆς Ἐδέμ καὶ οἱ συνέπειες, ποὺ τὴν ἀκολούθησαν ἀπέδειξαν, ὅτι ἡ πορεία ἀπὸ τὸ «κατ΄ εἰκόνα» πρὸς τὸ «καθ΄ ὁμοίωσιν» δὲν κατορθώνεται οὔτε ἐγωκεντρικά, οὔτε μὲ ἀτομικὲς προσπάθειες, ἀλλὰ στὴν κοινωνία μὲ τὸν Θεό καὶ «στὸ μοίρασμα τῆς ζωῆς μὲ τοὺς ἄλλους».

Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος στέκεται κι αὐτός «συντετριμμένος καὶ τεταπεινωμένος» ἀπὸ τὸ ἁμαρτωλό παρελθόν τῆς ἰδιοτέλειας καὶ τῆς ἀδιαφορίας γιὰ τὸν συνάνθρωπό του καὶ γιὰ τὸν Θεό, ποὺ τὸν δημιούργησε.

Ἡ γεύση τοῦ ἀπαγορευμένου καρποῦ καὶ ἡ γνώση τῆς ἁμαρτίας διάνοιξαν ἀγεφύρωτο χάσμα μεταξὺ Θεοῦ καὶ ἀνθρώπου καὶ κυοφόρησαν σωματικό καὶ ψυχικό θάνατο.

Ἡ ἱερὴ ἀκολουθία τῆς Κυριακῆς τῆς Τυρινῆς δὲν ἀφήνει περιθώρια γιὰ ἐγκλωβισμὸ τοῦ ὀρθοδόξου πιστοῦ στὸν ἑαυτό του, ἀλλὰ κάνει συνειδητό τὸ γεγονός, ὅτι ἡ πνευματικὴ πορεία τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καταξιώνεται στὸν διάλογο, στὴν συμπόρευση καὶ στὴν συν-κοινωνία μὲ τὸν Θεάνθρωπο Χριστό.

Ἐκεῖνος συντέμνει τὸν δρόμο!

Ἐκεῖνος, τὸν καθιστᾶ εὔκολο στὴ διάβασή του!

Κι ὁ ὑμνωδός, ἀναφωνεῖ, ὅτι: «Ἔφθασε καιρὸς, ἡ τῶν πνευματικῶν ἀγώνων ἀρχή, ὁ ἀγώνας τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ὁ ἀγώνας τῆς νηστείας, ἡ ὁποία ἔκανε τὸν Μωϋσῆ νὰ ἔλθει σὲ διάλογο ἐπικοινωνίας μὲ τὸν Κτίστη καὶ ἀξιώθηκε νὰ δεχθεῖ ἀκούσματα ἀπὸ τὴν φωνὴν τῶν ἀοράτων».

Εἶναι ἀνάγκη, ἰδιαιτέρως, σ΄ αὐτὴν τὴν εὐλογημένη περίοδο νὰ κατανοήσουμε, ὅτι δὲν βαδίζουμε μόνοι. Νὰ καταλάβουμε, ὅτι συνυπάρχουμε, ὅλοι ἀντάμα. Νὰ πιστεύσουμε, ὅτι βρίσκεται ἀνάμεσά μας ὁ Κύριος, «ἐν ἑτέρᾳ μορφῇ», στὸ πρόσωπο τοῦ κάθε «ἐλαχίστου» ἀδελφοῦ μας.

Ἀδελφοί μου,

Σήμερα, ὅσο ποτέ ἄλλοτε χρειάζεται μία Χριστοκεντρικὴ προσέγγιση τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Χρειάζεται νὰ συναντηθοῦμε σὲ κοινωνία μὲ τὸν Χριστό.

«Γεύσασθε καὶ ἴδετε, ὅτι χρηστός ὁ Κύριος»: Στὴν πικρή γεύση τοῦ ἀπαγορευμένου καρποῦ ἀντιπαρατίθεται τώρα ἡ γεύση τοῦ Ζωηφόρου Καρποῦ -τοῦ Ἀχράντου Σώματος καὶ τοῦ Τιμίου Αἵματός τοῦ Σωτῆρος - καὶ ἡ γνώση τῆς Θεανθρωπίνης Φύσεώς Του, ποὺ γεφυρώνουν κάθε χάσμα, ποὺ γίνονται ἡ ἀληθινή Θεία Κοινωνία, ποὺ κυοφορεῖ «τὴν ἄφεση τῶν ἀμαρτιῶν καὶ τὴν ζωή τὴν αἰώνιον».

Κατακλείω τὸν λόγο μὲ τὶς σκέψεις αὐτὲς καὶ μὲ τὴν ἐλπίδα γιὰ μιὰ διαφορετικὴ πνευματικώτερη βίωση τῆς περιόδου τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, εὐχόμενος νὰ τὴν διαβοῦμε σὲ κοινωνία μὲ τὸν Θεό καὶ μὲ ἐνδιαφέρον γιὰ τὸν συνάνθρωπο, ὥστε νὰ φθάσουμε τὸ Πάσχα, ποὺ ἔρχεται μὲ τὸν πιὸ Ἀναστάσιμο καὶ Λαμπρὸ τρόπο.

Κ α λ ὴ   Τ ε σ σ α ρ α κ ο σ τ ή.

Μετὰ πατρικῶν εὐχῶν
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ὁ Ἰλίου, Ἀχαρνῶν καὶ Πετρουπόλεως
Α Θ Η Ν Α Γ Ο Ρ Α Σ