του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλεως κ. Αθηναγόρου.

«Ἀναστάσεως ἡμέρα
λαμπρυνθῶμεν λαοί»

Σὲ ἕναν κόσμο δίχως ἐλπίδα καὶ χαρά, ὁ ἐρχομός τῆς Ἄνοιξης καὶ ἡ πίστη στὴν Ἀνάσταση τοῦ Θεανθρώπου, προσφέρουν μαζί μὲ τὴν ἀνανέωση τῆς φύσεως, τὴν σιγουριά γιὰ ὅσα ἐλπίζουμε καὶ τὴ βεβαιότητα γι΄ αὐτά δὲν μποροῦμε νὰ δοῦμε μὲ τὰ αἰσθητά μάτια μας.

Ἡ καθημερινή ἐμπειρία ἐξακολουθεῖ νὰ δείχνει ὅτι ἡ ἀνθρωπότητα ἀκόμα καὶ σήμερα δὲν βρίσκει αὐτά, ποὺ ἀναζητεῖ, διότι τὰ ἐπιζητεῖ ξεκινώντας ἀπό ἐσφαλμένη ἀφετηρία καὶ βαδίζοντας σὲ λαθεμένη κατεύθυνση. Ἡ ἐπιδίωξη τῶν Πρωτοπλάστων νὰ  γίνουν θεοί καὶ νὰ ἀποκτήσουν τὴν ἀθανασία  ἔξω ἀπό τὴ Θεία πραγματικότητα, μᾶς κληρονόμησε τὴν ἀναζήτηση τῆς ἐλευθερίας στὴν ὀδύνη τῆς ἁμαρτίας καὶ τὴν ἀστοχία νἀ αγαπήσουμε πραγματικά, μέ τὴν αμαύρωση τῆς εἰκόνας τοῦ Θεοῦ μέσα μας.

Ἡ «ἐκ νεκρῶν» ἔγερση τοῦ Χριστοῦ διαμηνύει μιά μεγάλη ἀλήθεια, ὅτι κανείς τώρα πιά, δὲν πρέπει νὰ ὀδύρεται γιὰ τὴν ἁμαρτία καὶ τὸν θάνατο, ἀφοῦ μᾶς ἀπελευθέρωσαν ὁ θάνατος καὶ ἡ Ἀνάσταση τοῦ Σωτῆρος.

Ἡ Ἀνάσταση εἶναι τρόπος ζωῆς. Εἶναι τρόπος ἀπόβασης στὴν χώρα τῆς ἐλπίδας καὶ τῆς χαρᾶς. Τὸ Πάσχα εἶναι πέρασμα, εἶναι ἐπίσκεψη τοῦ Χριστοῦ μέσα στὴν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι μετάβαση «ἐκ γὰρ θανάτου πρὸς ζωὴν καὶ ἐκ γῆς πρὸς οὐρανόν». Εἶναι ἐπίσκεψη τοῦ Χριστοῦ μέσα στὴν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου.

Ὅσο ὁ ἄνθρωπος παραμένει κλεισμένος στὰ στενά πλαίσια τοῦ ὀρθολογισμοῦ καὶ δὲν ἀφήνει τὸν ἑαυτό του νὰ ἐμπιστευθεῖ ἀπόλυτα καὶ νὰ βιώσει τὴν ἀναστάσιμη πραγματικότητα, τόσο περισσότερο ἐγκλωβίζεται στὸ θρῆνο, τὴν ὁδύνη, τὴν κατάθλιψη καὶ τὸν φόβο.

Ὁ Ἰακὼβ στὸ βιβλίο τῆς «Γενέσεως» παρομοιάζει τὸν Λυτρωτή Χριστό, σὰν νεαρό λιοντάρι, τὸ ὁποῖο ἔπεσε γιὰ νὰ  κοιμηθεῖ: «ἀναπεσών ἐκοιμήθη».  Καὶ διερωτᾶται: «τὶς ἐγερεῖ αὐτόν;». Μόνο ὁ Ἴδιος μπορεῖ νὰ ἐγείρει –νὰ ἀναστήσει- τὸν ἑαυτό Του, ὡς Θεός, ποὺ εἶναι. Σὲ αὐτήν τὴν Ἀνάσταση συνανεγείρει καὶ τὸν κάθε ἄνθρωπο ἀπό τὴν ὁποιαδήποτε πτώση του.

Μέσα στὴν ἐκκλησιαστική πραγματικότητα ὁ βαπτισμένος ὀρθόδοξος πιστός ἀνακαλύπτει στὸν ἀναστημένο λέοντα Χριστό, τὴν εἰκόνα του, τὴν εἰκόνα τῆς ἀναπλασμένης καὶ ἀναδημιουργημένης φύσεώς του, συμπάσχει, συσταυρώνεται καὶ συνανίσταται μαζί Του.

Ἀδελφοί μου!

Ἄς μὴν παύσουμε νὰ Τὸν ἀναζητοῦμε καὶ νὰ Τὸν εὑρίσκουμε στὸν ἀναστάσιμο τρόπο ζωῆς, στὸν ὁποῖο ἐμπειρικά μᾶς ποδηγετεῖ ἡ Ἐκκλησία καὶ ἀναφωνώντας μὲ  πρόσωπα χαρμόσυνα καὶ ἱλαρά, τό:

«Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Σ    Α Ν Ε Σ Τ Η !»

Εὐχόμενος σὲ ὅλους σας χρόνια πολλά, ἀναστάσιμα, ελπιδοφόρα, χαρούμενα καὶ χαριτόδωρα.

Μὲ ἀναστάσιμες ἑόρτιες  εὐχὲς καὶ ἀγάπη Χριστοῦ. 
Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ὁ Ἰλίου, Ἀχαρνῶν καὶ Πετρουπόλεως
ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ